BENEDICTO, BÁRCENAS, O REI E O GANGNAM STYLE

Inspirado en "Reyes magos y reinas magas", de Arturo Pérez-Reverte,

Artículo en "Patente de Corso": http://t.co/JvLiNhHigo

1

—¿Non marchaba hoxe?

—¿Quién? ¿El Papa? Sí, creo que sí.

—Deixo ir oh. Mai co pariu.

—¿Eló que mal che fixo?

—Mal ningún, pero ben tampouco.

—A mi me da un poco igual. No le haces caso y punto.

—Sí, carallo. A min tamén me da polo cú o que diga ou faga, pero non o quero ver aí.

—Pues no entiendo por qué. Total, para el caso que se le hace…

—Pois fáiselle moito máis caso do que pensas. ¿Ou logo que?

—Coño, xa estades de volta. ¿Política? ¿Religión?

—As dúas cousas.

—¿Cómo que las dos cosas? ¡Regligión, oh!

—Non tes ni puta idea. Se acaso máis política coutra cousa.

—Home, aí non che falta razón.

—¡Non me sobra razón!, jajajajajajaja —era la primera vez que reían en toda la noche.

2

—Bueno, a ver ló. Senta aí e dime por que pensas que o Papa non corta nin pega.

—Pues porque es verdad. ¿A ti te parece que lo que diga o deje de decir alguien se lo toma en serio? ¿Te parece que los del FMI o los del EURO se lo toman en serio?

—Poida que eses non, pero hai moitos que si.

—¿Y qué más da? Si esos que dices tú no tienen poder ninguno…

—Non me jodas. A min dame igual que teña poder ou non o teña, é un puto nazi e hai que matalo.

—Bueno, carallo, bueno. Xa estamos outra vez co de nazi.

—¡Coño, pero era nazi! ¿Si ou non?

—Eso dicen…

—¡Ah! Tamén dicen que Cristo fixo e desfixo e aquí non hai dios que o vira no youtube facendo milagres nin merdalladas desas.

—No todo lo que existe está en el youtube.

—Era una forma de falar, ben o sabes.

—De cualquier forma hoy ya lo pierdes de vista.

—Si, de moito carallo. Seguirán a pagarle, ¿ou ló que pensas?

—¿Y le vas a pagar tú o que?

—Eso é o que non sei seguro… Se lle pago ao Bárcenas parte dos 22 millóns de boletos que ten en Suíza e lle vou pagar a indemnización, non sei por que non ía pagar tamén o finiquito do Papa.

—Eso págao o a curia, ¡oh!

—¿Y qué es la curia?

—Eu falei por non estar calado. Xa sabedes que me aburro.

—Pois cala un pouco que desto non tes ni puta idea, anda.

—Tes tu moita…

—¿O que?

—¡Non, oh! Non dixen nada.

—Vamos a echar un cigarrito.

—Veña ló.

3

—No puedo con él. Se cree que lo sabe todo y…

—A culpa é túa por facerlle caso. Non llo tomes ao pé da letra e xa verás que ben che vai.

—Ya. Pero es que se pone en plan profesor y no lo soporto.

—Eu non digo nada.

—Ya sé que es tu mejor amigo.

—Non sólo eso, tía. Sabe moito. Pero tá algo zunao. En fin. ¿Volvemos?

—Sí, espera. Voy a saludar a una amiga. Ahora voy. Vete yendo tú.

4

—¿Eló esa quedou fóra, ou?

—Foi falar ca outra.

—¡Miedito!

—¡Cala, oh!

—Bueno. ¿E ti como ves o do Papa?

—¿Eu que queres que vexa?

—¡Coño! ¿Onde viches tu dimitir un Papa?

—A min que dimitan dame o mesmo. A min impórtanme máis outras cousas.

—¿Cómo que?

—Pois o do puto PP, por exemplo. Damos vergonza polo mundo adiante.

—Deixa a política, que imos acabar reñindo, xa verás… Fala do Papa, carallo.

—A ti douche hoxe co Papa e non hai volta de folla.

—Joder. É trendin topic ou como carallo se diga, ¿ou?

—Eu que carallo sei, se nin sequera teño tuiter.

—Non estás na onda e ao carallo.

—Chico…

—Xa verás como poñen a un pederasta de Papa.

—¡Que ben era!

—¿?

—O Papa tiña que ser nejro, homosexual, homófobo e aliliado ao PP.

—E dalle co PP.

—Perdona…

5

—¿Viche que ideas ten este?

—¿Qué dice?

—Pois que o Papa debera ser negro, gay e antisemita.

—Eu non dixen eso…

—Máis ou menos.

—Se ti o dis.

—Pues no es mala idea lo de un Papa negro. Gay ya me parece más fuerte.

—¡Home, claro!

—¿Pero ti non estabas en contra deles?

—¡Si, oh! Pero cun pouco de xeito.

—Pues a mi me gustaría que fuese mujer.

—¡¿Un papa muller?!

—Vas de carallo, tú.

—Cosas peores se habrán visto, ¿no?

—Moitas non se me ocorren. Pero estaría ben. Eu quixera velo.

—Un Papa muller na puta vida. Ademáis, ¿cómo lle chamas, “Mama”?

—No. Le llamas en inglés y punto. Pope y a correr.

—¡Si, oh! Vai querer a curia falar inglés, despois da que lles montou o Enrriquito.

—Lo importante es que le dén un giro al asunto. Si no, lo tienen bastante crudo.

—Unha cousa é darlle un xiro ao asunto e outra meter unha pibita como Papa. Me parece ben, pero non creo que estean pola labor. Nen sequera poden ordenar cardenales femias, ¿ou si?

—Creo que en Inglaterra sí que se puede.

—¡Coño, Inglaterra!

—De todas formas, un Papa muller…

—Has visto mujeres mandando en el cotarro la hostia de veces. Has visto reinas, presidentas y tu escritor favorito es Agatha Christie…

—Unha de moitos.

—Pero ha sido una maestra y Poirot te encanta, ¿vas a negarlo?

—Non di nada. Déchelle no oso, jajajajajaja.

—Ya me parecía a mi. ¿Cambiamos?

—Sí , veña.

—OK.

6

 —Ben pensado, non estaría mal un Papa muller. Se collen a unha cachonda, porque como collan a unha vella desas, estamos jodidos.

—¡Pero qué animal eres! ¿Tú te follarías al Papa?

—Se fóra Angelina Jolie…

—Eu fodía antes a Brad Pitt.

—¡Toma! Y yo.

—O carallo é que da o mesmo que sea muller ou home, jaliña can ou conexo. Hai que matalos a todos. Coljalos dos juevos e mandalos a todos a tomar polo cú.

—Ya tardaba…

—Son as copas, ¡oh!

—Son as copas, son. Pero sabedes que teño razón. E sempre digo o mesmo. En España faltounos sempre unha boa jillotina na Plaza Mayor ou unhas boas machadas cos seus cachopos repartidos por todo o Paseo do Prado.

—¿Y qué tendrá que ver España con el Papa?

—¡Boh! Pois que hai que acabar co Papa como hai que acabar co Rei e cos políticos. Bastante mal fixeron como para deixalos ir de rositas…

—Ala, cala un pouco e imos tomar outra copa. ¿A quen lle toca, a min?

—Sí. Yo pagué la anterior.

—Non me jodades. ¡Nunca me deixdes falar!

—¡Fala, oh, fala! Pero eu vou a polas copas.

HOP HOP HOPPANG GANGNAM STYLE

—A callar todo o mundo. ¡¡A bailar se ha dicho!!